Onze vreugdebundel

Volgens de kwantummechanica bestaat alles uit deeltjes. Kijk maar eens om je heen. Moet je je eens bedenken, alles wat je ziet, bestaat dus uit deeltjes. Stel je voor dat je alles in de kleinste deeltjes zou verdelen. Raar idee, toch?
 

Ze weten het
 En die deeltjes weten dus blijkbaar wat voor deeltjes ze zijn en wat ze te doen hebben. Raar misschien als je er zo bewust over nadenkt, maar tegelijkerijd zo ontzettend logisch, heel natuurlijk.

 Deeltjes

Max Planck was de eerste die stelde dat alles uit deeltjes bestaat. Laten we eens kijken naar een vorm van bundeling van deeltjes, de mens, en hoe mijn theorie daarover is.

 Intentie
 Elk deeltje heeft een bepaalde intentie waarmee het is geïnformeerd. Vervolgens clusteren deeltjes met dezelfde intentie zich totdat er een bundeling ontstaat die zich kan manifesteren. In het geval van een mens, tot een heel wezen ontstaat. Gemaakt van deeltjes met allemaal dezelfde basisinformatie over de Zijnsintentie, welk lichaam daarbij nodig is, welke talenten erbij horen, welke levenslessen er geleerd moeten worden om die Zijnsintentie te kunnen zijn, inclusief het verlangen om die bijdrage ook te gaan leveren.

 Natuurlijk
 Zo’n bundeling van deeltjes zou dan natuurlijker alleen maar zo kunnen zijn en doen waarvoor het bedoeld is, wat zijn intentie is: kan alleen maar vanuit zijn Zijnsintentie leven. Logisch toch?!